Appendicitis, toch nog visite und het EK!

Grüezi!!
Ons laatste bericht alweer vanuit Basel! En wat hebben we een hoop meegemaakt…
Na onze vorige update zijn we naar Lausanne getrokken. Dit bleek (misschien wel mede door het slechte weer: regen, regen , regen) een culturele teleurstelling. Het shoppen daarentegen beviel ons prima en daardoor hebben we toch een hele leuke dag gehad!
Je zou het misschien niet verwachten, maar iets wat je na 5 maanden toch wel gaat missen zijn: kroketten! Aangezien deze in Zwitserland niet te krijgen zijn, hebben we ze samen met Henk-Joost en Sarah maar zelf gemaakt. Dit was een groot succes dat uiteraard gepaard ging met zelfgemaakte cocktails en een heerlijke shoggi fondue!
Een minder groot succes was ons weekendje Locarno. De stad waar altijd de zon schijnt… Maar uitgerekend dit weekend onophoudelijke stortbuien. En alsof dat nog niet genoeg was, lag Lon het hele weekend in de hotelkamer op bed vanwege enorme buikpijn. Dit leidde er echter wel weer toe dat we ons zaterdagavond übergezellig vermaakt hebben met een avondje songfestival ;-) Ook humor toch? Van humor was niet meer te spreken toen we in Basel terug kwamen en Lon op advies van pap toch maar even naar het ziekenhuis ging. Waar wij nog dachten er met een pilletje vanaf te komen, werd ons meegedeeld dat Lon diezelfde avond nog geopereerd moest worden aan een blindedarmontsteking. Toch wel even schrikken… Maar de operatie overleefd, en na 3 dagen het ziekenhuis weer verlaten om thuis door Lin verpleegd te worden.
Gelukkig voor Lin kwam er weer bezoek voor heel veel afleiding: Jos en Kevin (huisgenoten Lin) stonden op de stoep! :D Zaterdag overdag uiteraard een sightseeing door Basel gedaan, van het uitzicht genoten in de Bar Rouge, gekaasfondued, om vervolgens te eindigen in de Paddy’s waar we de boel op z’n Hollands op stelten hebben gezet. Het beste middel tegen een kater is om de volgende dag een frisse duik te nemen in de Rijn. Ademen was even onmogelijk door de vreselijk lage temperatuur van het water, maar toen onze ledematen helemaal gevoelloos waren geworden, was het geweldig!
Vier dagen later konden we weer kaasfonduen, want Lon’s opa stond op het station in Basel samen met een vriendin. Beleefd als ze waren wilden ze Lin niet opzadelen met het kook werk, en Lon niet verder belasten, maar na enig overhalen zijn ze toch gebleven en hebben we een heel gezellige avond gehad.
Ondanks dat we onze verslagen al af hadden voor ons weekendje Locarno, braken er toch nog zware weken aan voor Lin omdat Lon niet in staat was te werken. Het waren stressvolle weken, maar het resultaat is prachtig. Deze week worden er 2 artikelen met onze namen op plek 1 en 2 opgestuurd én hebben we onze stage afgerond met een 9,3! Hier zijn we natuurlijk heel erg trots op, en hoe kan dit nou beter gevierd worden dan met het EK in ‘eigen’ land. Zo Zwitsers als we ons voelen hebben we tijdens de openingswedstrijd in het rood-wit mee staan blèren met het Zwitserse volkslied en gejuicht bij elk balcontact van de rood-witten, gehuild toen ‘onze’ aanvoerder geblesseerd het veld moest verlaten, en ons agressief gedragen toen ze ten onrechte verloren. Het feestje na de wedstrijd was er echter niet minder om. Tot in de vroege uurtjes heeft Lin met nog meer Nederlanders (er blijken er meer te wonen dan alleen wij) het verlies verdronken.
We voelen ons echter nog ook wel een beetje Nederlands, en daarom zijn we afgelopen maandag naar Bern getrokken om daar samen met 30000 andere Oranje fans Holland aan te moedigen. Eén groot feest!

Helaas komt aan alle leuke dingen een eind. Zo hebben we gister afscheid genomen van onze collega’s, en zijn daarna uit eten geweest met onze vrienden. Dit willen we toch nog wel even met jullie delen… Wat een ervaring was dat. Naam van het restaurant: Blinde Kuh. Je wordt opgehaald door een blinde serveerster die je in polonaise naar je tafel brengt in een pikkedonker restaurant waar je echt geen hand voor ogen kunt zien. Zie dan maar eens je eten in je mond te krijgen, en je flesje leeg te gieten ín je glas (Lins kleren konden gelijk in de was na afloop). Na heel wat lege vorken in onze mond te hebben gehad, waren de borden toch leeg (na checken met de vingers). Echt een unieke ervaring.

Nu gaan we ons klaarmaken voor weer een dagje Bern. Nog één keer gaan we helemaal uit ons dak! Zondag zetten we onze voeten weer op Nederlandse bodem. We gaan Basel echt heel erg missen, maar we hoeven niet lang te treuren want in augustus gaan we alweer terug!

Iedereen bedankt voor jullie leuke reacties deze afgelopen 5 maanden. We hebben er van genoten!

Dikke kus Lin und Lon en tot zondag!!