FCB, Skifahren und die Polizei...

Grüezi lieve iedereen!

Het is alweer even geleden dat jullie iets van ons gehoord hebben, dus vandaar weer een update uit het Zwitserse leven :-)
Bij dit Zwitserse leven hoorde tot voor kort ook nog UEFA-cup voetbal. Maar aan deze droom maakte Sporting Lissabon heel snel een einde, maar liefst binnen 2 minuten. Met onze prachtige FC Basel sjaals zaten we op de bovenste rij van de nog lang niet uitverkochte Sint Jakobhalle klaar om de trots van Basel een hart onder de riem te steken. Met onze eigen verzonnen teksten zongen we luid mee met de harde kern, maar het mocht allemaal niet baten. Het werd een dramatische afgang (0-3).
Gelukkig konden we onze agressie goed kwijt op de hoge witte bergen van Braunwald tijdens het skiweekendje wat hierop volgde. Met drie collega’s + aanhang trokken we vrijdagavond al gelijk de piste op. Hier maakten we kennis met twee typische Zwitserse gewoonten: Käsefondue und Jodeln, om daarna met volle buikjes aan onze eerste afdaling te beginnen in het pikke donker! :D We hadden de smaak goed te pakken en hebben de twee daaropvolgende dagen heerlijk geskied. Ondanks dat de kwaliteit van de sneeuw te wensen overliet (het was bovenop de berg toch zeker 15°C!). Ook misschien wel een goed excuus voor de waardeloze skikwaliteiten van Lin, die het zelfs gepresteerd heeft haar skistokken om te buigen :D Maar met twee skileraren in onze groep is iedereen weer heelhuids thuis gekomen na een super gezellig weekend!
Verder hebben we een half Nederlands meisje leren kennen: Yvonne. Ze stond te springen om een keer met ons op stap te gaan. Met wat twijfels (en daarom al de nodige borrels thuis) begonnen we aan de avond, die uiteindelijk über gezellig werd! Aangezien de andere helft van Yvonne Zwitsers is, heeft ze ons een hoop kunnen leren over het doen en laten van het Zwitserse volk. Zoals bijvoorbeeld waarom mannen vrouwen in de kroeg niet aan durven te spreken (in tegenstelling tot de verhalen die we horen uit Miami en Melbourne…). Maar wij zouden Lin en Lon niet zijn als we er zelf niet op af zouden stappen. En zo kwamen we ook terecht bij Phil en Elly. Twee Engelsen die al geruime tijd in Basel bivakkeren. Toen bleek dat ze zelfs een paar woordjes Nederlands konden praten was het contact gauw gelegd. Heel gezellige mensen waarmee we ook doordeweeks een bakkie of een biertje kunnen doen.
Het bezoek blijft maar aanwaaien hier. Zo was het afgelopen weekend de beurt aan de ouders, zus en oma van Lin. Uiteraard de ultieme mogelijkheid om onze nieuwe kaasfonduepan uit te proberen. Maar wat de boer niet kent dat vreet ie niet, dus oma zat aan de boterhammen met jam. Ook lekker… ;-)
De zus van Lin (Ilse) moest natuurlijk ook kennis maken met het Baselse uitgaansleven. Weer een prachtige nacht gehad in Paddy’s, tot wij op de terugweg oog in oog kwamen te staan met de Zwitserse politie. Ze hadden gezien dat Lin enige opstartproblemen had met het fietsen. Dronken op de fiets zitten is not-done hier, en daarom werd ons vriendelijk doch dringend verzocht met de fiets aan de hand verder te gaan. Braaf als wij zijn hebben we dit volgehouden tot 200 meter voor ons huis. En jawel hoor, na 10 meter trappen stond de diezelfde politie ons op te wachten. Nadat Lin en Lon als halve criminelen behandeld waren en Ilse door voorbijgangers als drugsdealer werd aangezien gingen we naar huis (jawel: lopend) met een boete en ‘vorläufiges Fahrverbot für Fahrräder’ van tot op heden onbekende hoogte en duur. Lekkere anticlimax van een heel gezellig avondje. De positieve punten zijn echter al gevonden, zo heeft Lon dit jaar zowaar een training voor de 4 daagse :-) Het weekend werd afgesloten met een gezellige stadswandeling en etentje met de familie Janssen.

Je zou het bijna vergeten, maar we zijn hier natuurlijk om te werken. Toen we vanochtend binnenkwamen werden we verrast met ons eigen naambordje op de deur!! En terecht dat ze erop staan, gezien de loop van de onderzoeken tot nu toe. De eerste resultaten van de testen druppelen binnen, en het tweede onderzoek is klaar om van start te gaan. Het onderzoek bevalt ons nog steeds heel erg goed en we gaan (lopen ;-)) dan ook elke ochtend met plezier aan de slag. En de positieve woorden van de professor doen ons ook erg goed.

Met veel bezoek in het verschiet (Geert en Mark komen volgende week alweer!), en alle leuke uitstapjes die we nog gaan maken, gaan we nog een hele leuke tijd tegemoet. En zonder dat we het door hebben zijn we hier volgende week alweer 2,5 maand en dus zitten we bijna op de helft! So viel zu machen, so wenig Zeit!
Jullie horen snel weer wat van ons!

Liebe Grüsse Lin und Lon

PS Voor de complete serie skifoto’s: http://www.mijnalbum.nl/Album=Y6VFUUIB